प्रेमाची गोष्ट .

रंग प्रेमाचा असाही … “

.

आपल्या आयुष्यात बऱ्याच वेळा अस होत की’ काही व्यक्तींना पाहिल्या नंतर त्यांना या आधी कुठेतरी पहिल्यासारख वाटत’ नकळत का होईना पण कुठेतरी भेटल्यासारखं वाटत …बहुतेक असच काहीस तिला माझ्या बाबतीत आणि मला तिच्याबाबतीत वाटल आणि त्यामुळेच आम्ही एकमेकांना सोबतच ‘hi’ केलं,

नंतर #smile दिली आणि एका सुरात दोघांनीही त्या दिवशी कॉफी ऑर्डर केली.. कंम्पनीच्या कॅफेटेरिया मध्ये झालेली ती आमची पहिली भेट …..#शुभांगी नाव तीच …

एका दिवसातच आमच्या मध्ये एवढि ओळख झाली की ती माझ्या जाडीवर गेली आणि मी शुभांगी वरून शुभे वर …

रात्री रूम वर गेल्यावर मी विचार करायला लागलो’ एकदा प्रेमात माती खाल्यानन्तर मी ठरवलेलय आता मुलींसोबत मैत्री तर दूर सादी ओळख सुद्धा नाही करायची पण हिच्या सोबत ओळख कशी झाली आणि नेमकी हिने माझ्यासोबतच ओळख का बर केली …??

या आधी मी एकदा अस फसलेलो आहे हिनेसुद्धा तसच गोड बोलून फसवलं तर आणि समजा मी नाही बोल्लो आणि एका चांगल्या मैत्रीला गमावलं तर ? ? अरे बापरे दोन्ही बाजूने किती तो विचार …

माझ्या कम्पनी मध्ये येण्याच्या वेळापासून जाण्याच्या वेळा पर्यंत माझं सगळं तिला माहित आणि ती मला सोडून कुणालाही बोलत नाही एवढंच मला माहित …खरच ती का बरं बोलत नसेल कुणालाच ??

जेव्हा आपण अडचणीत असतो तेव्हा कुणीच कुनाच नसत_तिला अश्या वेळेला कुणीतरी सोडून गेलंय म्हणून ती एकटी आहे, हे मला तिच्या बोलण्यावरून कळाल…कॅन्सर होता तिला ..

शुभे मग उपचार का नाहीस केला अरे होत सगळं ठीक आणि तीने अगदी शांतपणे सांगितलं_ “जेव्हा मी ठीक होते तेव्हा तो माझ्या सोबत होता आणि जेव्हा कळाल मला कॅन्सर झालाय त्याच्या दुसऱ्या दिवसा पासून तो बोलायचं बंद झाला_विलाज चालू होता आणि ठीक झालेही असते; पण मीच विलाज बंद केला, जगण्याची इच्छाच मरून गेली …मी तर आता फक्त मरणाची वाट पाहतेय”….

.

‘ये शांत बस हा एक शब्द बोलायचा नाही आणि इथून पुढे मागच अजिबात काही काढायचं नाही’ , कुठे चालू होता विलाज परत चालू कर आणि पैसे लागले तर मला सांग मी आहे तुझ्या सोबत …

भांडून ओरडून कसा तरी तिचा विलाज परत चालू केला- आवश्यक ती मदतही केली …तिला मदत केली ते ठीक; पन परत मनात संशय आला’ यार हिने यासाठीच माझ्यासोबत मैत्री केली असेल का ?? पैश्यासाठी? यार असले स्वार्थी लोक मलाच का मिळतात आणि मी पण किती सहज फसतो….

अस म्हणून स्वतःला बोलत होतो आगोदरच्या आयुष्यातील काही अनुभवांसोबत तिला जोडून पाहत होतो ….

पण खर सांगू का ?? तीच माझ्या आयुष्यात येन हा माझ्याच नशीबाचाच भाग होता हे मला खूप नन्तर कळाल .

.

मी मनापासून प्रयत्न केला फक्त तिला मागचं सगळं विसरून परत हसन शिकवण्याचा आणि तिने प्रयत्न नाही केला तर तिने खरोखर मला यातून बाहेर काढलं , ‘हो’ मी सुद्धा होतो कुणाच्यातरी एकतर्फी प्रेमात ‘खूप रडका आणि एकलकोंडी’ सुद्धा ..

सुऱ्या असा कधीच नव्हता त्याची ओळख तर नेहमी एक हसणारा आणि हसवणारा अशीच होती आणि ही ओळख तिने मला परत आणून दिली ….

मी फक्त तिला मैत्री दिली आणि त्या बदल्यात तिने आधी मैत्री नंतर प्रेम आणि नन्तर मला सहन करून माझ्यावर उपकार…

खूप त्रास दयायचो तिला मी आणि ती मात्र माझ्या फालतू विनोदावर सुद्धा खळखळून हसायची आणी नंतर तीच हसन आणि तिला हसताना बघणं माझी सवयच होऊन गेली, मी पुन्हा एकदा नव्याने कविता करायला लागलेलो आणि माझ्या तोडक्या कवितांना मनापासून सूर लावण्याचं काम ती करायची’

खरतर मला ति लिहिण्यासाठी दरवेळी काहीतरी कारण बनायची,

माझ्या रागवण्याला शेवट पर्यंत तिने माझ्या सवयीचा भाग मानल म्हणून मी सुद्धा हक्काने भांडलो आणि मित्रपण गाजवलं.

आणि असही मी केलेल्या प्रत्येक चुकांवर पांघरून टाकायची म्हणून सतत मुद्दामून चुका करायचो आणि मला आवडायचं तिच्यासोबत अस वागणं… कारण अस काळजी करणार कुणी असलं की माणसाला खोलवर जाण्याची भीती वाटत नाही ‘एक म्हणजे आपण तिथं बुडत नाही आणि दुसरं म्हणजे बुडालो तर सावरायला असत कुणीतरी हिच्यासारखं’ म्हणून’ ..

अजून बऱ्याच आठवणी परंतु प्रत्येक आठवण अशी लिहिता येत नाही कारण प्रत्येक आठवण म्हणावी तेवढी सोप्पी सुद्धा नाही ….

कधी कधी मी आजारी असलो की ती एवढं मनाला लावून घ्यायची जस्काय खूप मोठं आभाळ कोसळलय, भांडाव लागायचं तिला ‘इट्स ओके’ आहे मी ठीक तू तुझी काळजी घे …

…

त्या दिवशी माझा कँपनी मधील शेवटचा दिवस होता आणि कॅफेटेरिया मध्ये आम्ही त्याच जागेवर बसलेलो होतो ज्या जागेवर आमची ओळख झाली होती आणि या वेळेस दोघांनीही सोबतच ऑर्डर केली पण माझी चुकली मी चहा म्हणालो आणि ती कॉफी’ मला चहा पेक्षा कॉफी जास्त आवडते हे तिला मी न सांगता कळलेलं गुपित …

.

पहिल्या दिवशी जसे हसत बोलत होतो त्याउलट आज शांत बसलो होतो शेवटी मीच बोललो शुभु येऊ का मी ?

ती_ हो ये आणि काळजी घे म्हणत म्हणत तिने माझ्यासाठी आणलेलं एक पुस्तक माझ्या हातात दिल आणि मी मात्र काहीच आणलं नव्हतं तिच्यासाठी … पुस्तक sag मध्ये टाकून तसाच निघालो आणि ती पाठीमागून म्हणाली “परत एकदा नक्की ये भेटायला मला तुला खूप मोठं झालेलं पाहायचय …’ मी तसाच निघून आलो, परत फिरून पाहिलं असत तर रडायला आलं असत एवढं नक्की …

एकेदिवशी तिने दिलेलं पुस्तक वाचत होतो आणि त्यात तिने एका पानावर लिहिलेलं माझ्या वाचनात आलं…”कधीच पुस्तकाच्या कव्हर वरून पुस्तक कस आहे हे ठरवू नको आधी ते पुस्तक वाच आणि मग ठरव’ कारण-सारखी दिणारी सगळी पुस्तक सारखीच असतील अस नाही ; ही गोष्ट कधीच विसरू नको की तुझी कुणीतरी एक जिवलग मैत्रीण आहे जीच तुझ्यावर खूप प्रेम आहे फक्त तू तिच्यावर कधी तिच्या मैत्रीवर संशय घेऊ नको तुझ्या अगोदरच्या आयुष्यासोबत तिला जोडू नको” ..

..

खूप वाईट वाटलं मी तिच्यावर संशय घेतला होता आणि तिला मी तिच्या रूम वर जाऊन या बाबतीत अगोदर सॉरी म्हणलेल पण तिने ती गोष्ट मनाला लावून घेतलेली ‘ पण मी संशय का घेतला कारण माझ्या आयुष्यात अगोदर तसा अनुभव आहे म्हणून ,…..

…

पण तिच्याकडून मी एक गोष्ट शिकलो_ प्रत्येक जण तुमच्या आयुष्यात तुमचा फायदा घेण्यासाठी नाही येत आणि सगळेच जण आजिबात सारखे नसतात, काही जण तर तुमच्या आयुष्यात तुम्हाला तुमची स्वतःची ओळख करून देण्यासाठी- तुमच्यावर निस्वार्थ प्रेम करण्यासाठी येतात’ आनंदाचं गणित आणि आयुष्याची उजळणी शिकवण्यासाठी येतात …..याच अनुभवावरून मी नेहमी प्रत्येकाला सांगत असतो विश्वास ठेवायला शिका….. विश्वास ही खूप मोठी गोष्ट आहे .

तुमचा फायदा घेणारी व्यक्ती ही फक्त काही काळ तुमच्या आयुष्यात असते,

पण तुम्ही त्यागोष्टीला धरून जर कुणावर विश्वासच नाही केला तर एका चांगल्या मैत्रीला गमावून बसालं जी की आयुष्यभर साथ देते ..

.

एकदा तिला कॉल न करता कम्पनी मध्ये भेटण्यासाठी गेलो #surprise द्यावं म्हणलं’ तेव्हाच कळाल की ज्या दिवशी मी गावाकडे गेलो त्याच्या तीन चार दिवसांनीच ती देखील काम सोडून गावाकडे निघून गेलेली होती ..म्हणजे मध्ये जो आमचा काही वेळा कॉल झाला तेव्हा ती खोट बोली की मी आहे पुण्यातच आणि चालू आहे तपासणी वेळेवर ..

काय यार मी लगेच कॉल केला आणि भांडायलाच सुरवात केली , आणि ती माञ हसत होती_

“मग काय करू सांग; खूप सवय लागली होती मला तुझी, त्यामुळे तू गेलास की एक दिवस सुद्धा मला रहावत नव्हतं सारख तुला भेटावस वाटत होत… तुला कॉल करून तुझ्या नवीन रूम चा पत्ता विचारला होता ना ?? ते पण एकदा नाही दहादा, पण तू दिलास का ?? नाही…मग निघून आले गावाकडे आणि आता असही जास्त दिवस नाहीत माझ्याकडे म्हणून आता आईपापाकडेच'”

तिने अस बोललेलं मला खूप लागलं _रडायला ही खूप आलं म्हणून ओरडलो, अस नको बोलत जाऊ एवढंच तिला म्हनालो ..

.

ती परत म्हणाली “हे खरं आहे ते मी मान्य केलंय तू पण कर , खरच नाहीत जास्त दिवस माझ्याकडे आणि तू माझ्या आयुष्यात उशिरा आलास ही तुजी चूक आहे’ तू आधी आला असतास तर जगलेही असते…आता तुझ्याकडे बघून जगावस वाटत पण उशीर झालाय खूप …”

हो खर बोलत होती ती, आयुष्यात मी फक्त चुकाच तर केल्यात’ आयुष्यातील पहिली चूक- चुकीच्या व्यक्तीवर प्रेम केलं आणि दुसरी जिन प्रेम केलं तिला ओळखताच नाही आलं …

…

मनोमन वाटलं तिला भेटायला गेल पाहिजे या वेळेला खरतर तिच्या सोबत मी असलं पाहिजे ..तिला खूप वेळा पत्ता मागितला पण तिने शेवटी नाहीच दिला’ तीच एकच जेव्हा मला तुला भेटावस वाटत होतं तेव्हा तू तुझा पत्ता दिलास का ?? मग आता मी पण नाही देणार….

–

आणि बस तोच आमचा शेवटचा कॉल झाला..

मला फक्त ती साताऱ्यात राहते एवढंच माहीत पण साताऱ्या मध्ये कुठं राहते हे नव्हतं माहीत’ मग जाणार तरी कुठे आणि कस..

–

नंन्तर खूप दिवस खूप वेळा कॉल केला पण तिचा नंबर बंदच ..आता काही दिवसाखाली तिच्या एका मैत्रिणीचा आणि माझा सम्पर्क झाला तेव्हा मला कळाल तीला जाऊन तर खूप दिवस झाले , मला तर कोसळल्या सारख झालं_खूप काही गमावलंय अस अनुभवायला लागलं.. मी त्या दिवशी दिवस भर तिचा नंबर लावत होतो हे माहीत असून सुद्धा की तिचा नंबर आता कधीच लागणार नाही..

ती या जगाला सोडून गेली पण मला नाही…कारण मी तीच आणि ती माझं हक्काचं जग आहे’ म्हणून आज तीच नसणं सुद्धा माझ्यासाठी असण्यापेकह्या कमी नाही..

…

मित्रांनो आयुष्यात आपण काही व्यक्तीबरोबर बस वेळ घालवतो आणि काही व्यक्तींबरोबर घालवलेला वेळ आठवण म्हणून जपून ठेवतो ,

काही व्यक्तींची ही आठवन देखील खूप काही असते आणि काही व्यक्ती आयुष्यात असून देखिल त्यांना काही किंमतच नसते ..

_

काही व्यक्ती आपल्याला आयुष्याच्या सुरवातीला भेटतात कधीच न विसरण्याचं सोडण्याच,, वचन देतात शपथा देतात आणि आर्ध्यात साथ सोडतात आणि काही व्यक्ती या आर्ध्यात भेटतात आपली मनापासून काळजी करतात_आपल्याला जगण्याचा अर्थ शिकवतात ..आपल्यावर आपल्यापेक्षा जास्त प्रेम करतात कधी काही बोलूनही दाखवत नाहीत त्यांना बस एकच माहीत असत ” जिथं भावनांना किंमत आहे तिथं शब्दांची गरज नाही ” ,

म्हणूनच त्या व्यक्ती आठवणीत राहून सुद्धा आयुष्यभरासाठी साथ देतात …

त्या बस साथ देतात शेवटच्या श्वासापर्यंत आणि श्वास बंद झाल्यानंतर सुद्धा साथ देतात’ एक “आठवण” बनून…

.

आता उरलेलं माझं आयुष्य संम्पेपर्यंत ..

.

मितवा